Από το «Δύο Απόψεις για τη Δύση»

Ένας πελώριος κάβουρας πήγε να φάει τον ήλιο. Αφού τον τοποθέτησε
μες στις δαγκάνες του — ο ήλιος, τραγανός, πήγαινε να πλαγιάσει — τον
έσφιξε κ’ εκείνος χάθηκε στην κοιλιά του, μόνο για να ξαναβγεί εκτυφλωτικά
γυμνός, μια που, αντί ο κάβουρας να τον καταβροχθίσει, κατάφερε
αυτός να διαλύσει τον μαύρο κάβουρα, από μέσα, όπως ένας φυλακισμένος,
που με το λαμπερό του πρόσωπο κονιορτοποιεί τα κάγκελα, τους
τοίχους και τους φύλακες της φυλακής του.