Μια ντουφεκιά διαμάντια έσκασε μες στη νύχτα. Έντρομοι νυσταγμένοι
βγήκαμε στά παράθυρα και μερικοί στους δρόμους.
Οι συλλήψεις άρχισαν από τους κήπους τής νεότητάς μου και όσα νόμιζα
φαντασιώσεις, ήταν αρχή μιας απροσμέτρητης δυστυχίας.
Αυτοκίνητα πυρπολούνται, οι έρωτες γκρεμίζονται, Τράπεζες
ξαναγεννιούνται μέσα από την τέφρα τους.
Τα μαλλιά μου πέφτουν σύρματα χρυσά.
Τα νύχια μεγαλώνουν και μάς ξεπερνούν.