Κάποιο παράπονο πικρό βγήκε απ’ ουράνια χείλη
κ’ έφερε τ’ άνθη του Μαγιού, τα λούλουδα τ’ Απρίλη·
κάποιο μεγάλο στεναγμό έκρυβε η γη στα βάθη,
κ’ έτρεξε κάμπους και βουνά και στους ανθούς εστάθη·
μιά φλέβα μ’ αίμα ανοίχτηκε κ’ έχύθηκε στη χτίση,
και τ’ άνθη εκοκκινίσανε κ’ η Ανατολή κ’ η Δύση.
Κ’ εγώ, που η Μοίρα μ’ άνοιξε τόσες πληγές και τόσες,
μιλώ με χίλια αρώματα, μιλώ με χίλιες γλώσσες
Facebook
Google