Ο θάνατος του Μάρκου Μπότσαρη

Καλά ήσουν Μάρκο μ' στο γιαλό, καλά στο Μεσολόγγι.
Καλάτρωγες, καλάπινες, καλάχτιζες το κάστρο.
Στο Καρπενήσι τ' ήθελες να πας να πολεμήσης;
Μαύρα χαμπέρια σούφεραν από το Καρπενήσι
Να βγης, Μάρκο μου γρήγορα μ' όσους κι αν ημπορέσης
Να πιάσης την Τατάραινα να πιάσης τα γιοφύρια.
Πιάνει κι αλλάζει γράμματα με τους καπεταναίους
Οι Τούρκοι πούθε κάμανε κι αυτοίν' οι Σκαντραλήδες;
Ο Καραϊσκάκης τόγραψε και τόνε χαιρετάει
«Σε χαιρετάω Μάρκο μου και σου φιλώ τα μάτια.
Αν ερωτάς για την Τουρκιά, γω να σου φανερώσω.
Στο Μαραθιά έχουν τ' ορδί, εκεί έχουν τα τσαντήρια»
Και το τζαούση έκραζε και τους μπουλουμπασήδες
— Τζαούση μοίρασ' το ψωμί και μοίρασ' τα φουσέκια·
Παιδιά θα κάμω πόλεμο τ' αντέτι των Σουλιώτων.
Στις πέντε ώρες της νυχτός θ' ανοίξω το ντουφέκι.
Θέλω πασάδες ζωντανούς και μπέικα κεφάλια
Κι αυτόν το Σκόντρα τον πασά ατός μου θα τον πάρω.
Αυγή γιουρούσι έκαμε κι εμπήκε στα τσαντήρια
Και τουρκικά τους φώναξε και λέει στους συντρόφους
— Ντουφέκι να μη ρίξετε, ντουφέκι να μην πέση,
Τ' ακονισμένα σας σπαθιά να κάψουνε τους Τούρκους
Οι Τούρκοι τότε σκούζανε κι ένας τον άλλον λένε.
Τ' είν' το κακό που γίνεται απόψε τούτ' τη νύχτα;
Κι ο Μάρκος τους εφώναξε και τούρκικα τους λέει.
— Γιαγκίνι γίνεται παιδιά, απόψε τούτ' τη νύχτα!
Δέκα τσαντήρια έκαψε πασά μέσα δεν ηύρε
Κι ο Μάρκος εβαρέθηκε κι ο Μάρκος ελαβώθη
Κι η συντροφιά τον άρπαξε τον έβγαλε στη ράχη.