Ελλάδα

Όχημα                                                   Δρόμοι του ταξιδιώτη
Και λόφοι με ήλιο, που                   Ίσκιοι των δέντρων
Ο δρόμος πάει
Προς την εκκλησία
                                                                  Βροχή, σαν βροχή από βέλη
Κι’ ίσα τα δέντρα, κοιμισμένα. Μα εδώ
αποτυπώνεται το βήμα του ήλιου,
Όπως ο φλογερός αχνός που καίει πάνω από τις πολιτείες,
Ο ήλιος πάει
πάνω από της βροχής τους τοίχους, αεροκρέμαστους.

Ναι, σαν κισσός κρέμεται
η βροχή, χωρίς κλαριά. Για όποιον ταξιδεύει
ανθίζουν πιό ωραίοι ακόμα οι δρόμοι
         μεσ’ στην ελεύθερη έκταση                  ποικίλη σαν το στάρι
Πέρα από το Γκοτάρ, το άλογο φτάνει
στην Αβινιόν μέσα στο δάσος, η δάφνη
μουρμουρίζει σιμά στον Βιργίλιο, και
πιό κοντά στον άνθρωπο βρίσκει πέρασμα ο ήλιος
-Τον τάφο του. Πρασινοτύλιχτα ρόδα
βλασταίνουν
στις Άλπεις. Λουλούδια προβάλλουν
στις πόρτες της πολιτείας, ενοχλημένα από τους στεκάμενους δρόμους,
σαν κρύσταλλα μεγαλώνοντας μέσα στη μοναξιά των θαλασσών.
Κήποι φυτρώνουν κοντά στο Ουίνδσωρ. Υπέροχα
κυλά, από τη Λόντρα ερχάμενο
Το αμάξι του Βασιλιά.
Κήποι ωραίοι ολάνθιστοι μέσα στην εποχή.
Στο κανάλι. Μέσα στα βάθη του επίσης ξεκουράζεται
ο στάσιμος ωκεανός, που λάμπει.

Μετάφραση: Αντρέας Καραντώνης