Τρεις Προσωπογραφίες

Ι

στον Οδυσσέα Ελύτη

Ό,τι χάραζε σε στίχους
Τάπαιρνε ή θάλασσα πούχε στα χέρια του 
Ό,τι ζωγράφιζαν τα χείλια του
Τάσβηνε ο ουρανός πούχε στα μάτια του
Κ' έτσι δεν μπόρεσε να δει
Αν έπρεπε να παραμείνει Αττικός
Ή Αιγαιοπελαγίτης

ΙΙ

στο Γιώργο Σεφέρη 

Από τη Μικρασία μετά την καταστροφή, ένας αστός ξεκίνησε με μια βαλίτσα αναμνήσεων στο χέρι, γύρισε χώρες μακρινές και πολιτείες άγνωστες, μάζεψε ακριβό υλικό και συνταγές, μέτρα, ρυθμούς και χρώματα, και τέλος γύρισε στη χώρα του, έχτισε με τα χέρια του σπίτι σημερινό κ' ελληνικό, εμπήκε μέσα, κλείδωσε και από τότε πια κανείς δεν τον συνάντησε στην αγορά.

ΙΙΙ

στο Νίκο Γκάτσο 

Η γη καθώς τον γέννησε
Τον στόλισε
Πράσινα φύλλα τής ιτιάς
Του έλατου και της ελιάς
Μα ή σκέψη του τον βύθισε
Στης πολιτείας την άσφαλτο
Κ' έγινε πέτρα αρχαϊκή
Στη μνήμη των εφήβων