Γερνώ, ξενιτεύομαι

Ζουν ακόμα ο πατέρας κι η μάνα μου. Μα που να
’ναι ο μπαμπάς κι η μαμά; Σε μια δασωμένη εποχή
κατοικούν τα κορίτσια που υπήρξα, σε μια περασμένη
εξοχή, σε μια πατρίδα στο χρόνο που δεν μπορώ
να επιστρέψω. Ένας καιρός ανάποδος με τραβάει
στ’ ανοιχτά. Κι απομακρύνονται παραλίες και κήποι.
Γερνώ, ξενιτεύομαι.