Θύμα του κορονοϊού και ο διάσημος χιλιανός συγγραφέας Λουίς Σεπούλβεδα

Τη μάχη με τον κορωνοϊό έχασε, σε ηλικία 70 ετών, ο διάσημος Χιλιανός συγγραφέας Λουίς Σεπούλβεδα, ο οποίος τα τελευταία χρόνια διέμενε στη Ισπανία. Ο Σεπούβελδα νοσηλευόταν με συμπτώματα κορωνοϊού από την 1η Μαρτίου σε νοσοκομείο της βόρειας Πορτογαλίας όπου είχε μεταβεί στα τέλη Φεβρουαρίου προκειμένου να συμμετάσχει σε λογοτεχνικό φεστιβάλ. Στην Ελλάδα ήταν γνωστός από την δεκαετία του '90 με το μυθιστόρημά του «Ένας γέρος που διάβαζε ιστορίες αγάπης».

Ο Λουίς Σεπούλβεδα γεννήθηκε στις 4 Οκτωβρίου 1949 στο Οβάγιε της βόρειας Χιλής. Σπούδασε σκηνοθεσία στο Σαντιάγο και το 1969 έλαβε υποτροφία για το Πανεπιστήμιο της Μόσχας, αλλά πέντε μήνες αργότερα εκδιώχθηκε από τη Σοβιετική Ένωση λόγω «κακής διαγωγής», επειδή είχε πιάσει φιλίες με αντιφρονούντες.

Ένθερμος υποστηρικτής του Σαλβαδόρ Αλιέντε, μπήκε στην προσωπική του φρουρά το 1973. Μετά το πραξικόπημα του Πινοτσέτ φυλακίστηκε, βασανίστηκε, κατηγορήθηκε για προδοσία και καταδικάστηκε σε κάθειρξη 28 ετών. Ύστερα από δυόμισι χρόνια εγκλεισμού του αποφυλακίστηκε με παρέμβαση της Διεθνούς Αμνηστίας και εξορίστηκε από τη Χιλή.

Κατέφυγε στο Εκουαδόρ, όπου οργάνωσε θεατρικό θίασο. Έγραψε ποιήματα, θεατρικά έργα, διηγήματα και δημιούργησε θεατρικές ομάδες στο Περού, το Εκουαδόρ και την Κολομβία.

Έζησε έξι μήνες στον Αμαζόνιο με τους ινδιάνους Σουάρ, στο πλαίσιο αποστολής της Unesco, και αποκόμισε εμπειρίες που άλλαξαν την αντίληψή του για τον κόσμο και του πρόσφεραν, αργότερα, το υλικό για το πρώτο του μυθιστόρημα: «Ένας γέρος που διάβαζε ιστορίες αγάπης»(1989).

Το 1979 κατατάχθηκε στη Διεθνή Ταξιαρχία «Σιμόν Μπολιβάρ» και συμμετείχε στον απελευθερωτικό αγώνα της Νικαράγουας, στην οποία, μετά την επικράτηση της επανάστασης, εργάστηκε ως δημοσιογράφος. Την επόμενη χρονιά (1980) εγκαταστάθηκε στην Ευρώπη και έγινε ακτιβιστής της Greenpeace. Ταξίδεψε σ' όλον τον κόσμο και του απονεμήθηκαν τα μεγαλύτερα λογοτεχνικά βραβεία.

Τα πιο γνωστά βιβλία του είναι: «Ο κόσμος του τέλους του κόσμου» (1989), «Όνομα ταυρομάχου» (1994), «Patagonia express» (1995), «Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ' ένα γλάρο να πετάει» (1996), «Το ημερολόγιο ενός ευαίσθητου killer» (1996), «Hot Line, Γιακαρέ» (1997), «Η τρέλα του Πινοσέτ» (2002), «Τα χειρότερα παραμύθια των αδελφών Γκριμ» (2004) και «Η δύναμη των ονείρων» (2006).