Δημοσιογράφος, συγγραφέας και πολιτικός, γνωστός για τη συλλογή των χρονογραφημάτων του Τα άγρια και τα ήμερα του βουνού και του λόγγου, που διαβάστηκαν από γενιές ελληνοπαίδων μέσα από τα σχολικά αναγνώσματα.
Ο Στέφανος Γρανίτσας γεννήθηκε στη Γρανίτσα της Ευρυτανίας το 1880. Καταγόμενος από φτωχή αγροτική οικογένεια, σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και αρκετά νωρίς στράφηκε στη δημοσιογραφία, συνεργαζόμενος με τις εφημερίδες Αστραπή, Εστία, Πατρίς και Χρόνος ως αρχισυντάκτης. Το 1902 αποφοίτησε από τη Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών Κερκύρας και ονομάσθηκε έφεδρος Ανθυπολοχαγός Πεζικού.
Το λογοτεχνικό του έργο περιλαμβάνει διηγήματα, χρονογραφήματα, λίγα ποιήματα και δύο θεατρικά (Μητσέλος και Σία και αράξαμε). Περισσότερο ενδιαφέρον απ’ όλα παρουσιάζει μια σειρά χρονογραφημάτων που δημοσιεύτηκαν στην εφημερίδα Χρόνος και εκδόθηκαν μετά τον πρόωρο θάνατό του με τον τίτλο Τα άγρια και τα ήμερα του βουνού και του λόγγου. Το βιβλίο, με πρόλογο του συμπατριώτη του Ζαχαρία Παπαντωνίου, συνδυάζει τη γλαφυρότητα του ύφους, την περιγραφική αμεσότητα και τη συγκομιδή ιστορικών και λαογραφικών στοιχείων σχετικά με τα ζώα της περιοχής του.
Παράλληλα με τη δημοσιογραφία και τη λογοτεχνία, ο Γρανίτσας ασχολήθηκε με την πολιτική. Θαυμαστής του Ελευθερίου Βενιζέλου, εξελέγη βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας το 1911 και εξειδικεύτηκε σε θέματα αγροτικής πολιτικής. Σοσιαλιστικών τάσεων και υπέρμαχος των κοινωνικών μεταρρυθμίσεων, υπήρξε ο βασικός συντάκτης πολλών από τα αγροτικά νομοσχέδια που έφερε στη Βουλή ο Βενιζέλος.
Φλογερός πατριώτης, «ο καλός Στέφανος αφήκε την Βουλήν και νόμους και ποιήματα και λαογραφίαν», όπως έγραψε η εφημερίδα Πατρίς, και επικεφαλής εθελοντικού σώματος πολέμησε στον Α' Βαλκανικό Πόλεμο, στο μέτωπο της Ηπείρου, όπως και ο ομότεχνός του Λορέντζος Μαβίλης, που έπεσε ηρωικά μαχόμενος.
Ο Στέφανος Γρανίτσας πέθανε σε κλινική της Αθήνας στις 13 Σεπτεμβρίου 1915, σε ηλικία μόλις 35 ετών.