Μισέλ Μοργκάν: Η ηθοποιός με τα ωραιότερα μάτια

Από τις μεγαλύτερες γαλλίδες ηθοποιούς του 20ού αιώνα, η Μισέλ Μοργκάν (Michèle Morgan) μαγνήτιζε με τα γαλαζοπράσινα μάτια και την απόμακρη έλξη της. Στο ζενίθ της δόξας της ενσάρκωνε την κομψή Γαλλίδα, και ποτέ τη γυναίκα-σκάνδαλο. «Ουδέποτε είχα την ευκαιρία να παίξω τη σέξι γυναίκα. Φαίνεται ότι η γοητεία μου δεν βρισκόταν στα οπίσθιά μου», έλεγε.

Υπήρξε μία από τις πολύ μεγάλες βεντέτες του γαλλικού κινηματογράφου μεταξύ 1940 και 1960, προτού απομακρυνθεί σιγά σιγά από τα πλατό για να βρει την ηρεμία στη ζωγραφική. Ήταν η πρώτη ηθοποιός που κέρδισε το βραβείο γυναικείας ερμηνείας στο κινηματογραφικό φεστιβάλ των Καννών το 1946, υποδυόμενη μία τυφλή κοπέλα στο δράμα του Ζαν Ντελανουά «Ποιμενική Συμφωνία» («La Symphonie Pastorale»).

Η Σιμόν Ρενέ Ρουσέλ, όπως ήταν το πραγματικό της όνομα, γεννήθηκε στις 29 Φεβρουαρίου 1920 στο προάστιο του Παρισιού, Νεϊγί Νεϊγί-σιρ-Σεν. Παθιασμένη με το σινεμά, εγκατέλειψε την οικογενειακή στέγη στα 15 της για να γίνει ηθοποιός.

Καριέρα στο γαλλικό σινεμά

Ο πρώτος της σημαντικός ρόλος ήταν στην ταινία του Μαρκ Αλεγκρέ «Γκριμπουΐγ» («Gribouille»), παραγωγής 1937, οπότε και υιοθέτησε το ψευδώνυμο Μισέλ Μοργκάν, επιλέγοντας ένα καλλιτεχνικό όνομα που θα «μπορεί να προφέρεται σε όλες τις γλώσσες».

Τον επόμενο χρόνο άρχισε να γίνεται γνωστή χάρη στην ταινία «Το λιμάνι των απόκληρων» («Quai des brumes», 1938). Σε αυτό το προδρομικό νουάρ του Μαρσέλ Καρνέ είναι που ο Ζαν Γκαμπέν της ψιθυρίζει: «Έχεις ωραία μάτια, ξέρεις...» και αυτή του απαντά: «φιλήστε με».

Η Μισέλ Μοργκάν γύρισε περίπου 70 ταινίες, από τις οποίες αξίζει να αναφερθούν οι: «Remorques» (1939) του Ζαν Γκρεμιγιόν, «Οι μουσικοί του ουρανού» («Les Musiciens du ciel», 1939) του Ζορζ Λακόμπ, «Ο νόμος του Βορρά» («La Loi du Nord», 1939) του Ζακ Φεντέ, «Φαμπιόλα» (1949) του Αλεσάντρο Μπλαζέτι, «Η ωραία και ο επαναστάτης» («Les Orgueilleux») του Ιβ Αλεγκρέ, «Τα μεγάλα γυμνάσια» («Les grandes manoeuvres», 1955) του Ρενέ Κλερ, «Αναμνήσεις ενός ανηλίκου» («Benjamin», 1967) του Μισέλ Ντοβίλ και «Η γάτα και το ποντίκι» («Le Chat et la Souris», 1975) του Κλοντ Λελούς.

Καριέρα στο Χόλιγουντ

Τη δεκαετία του 1940 ενέδωσε στις σειρήνες του Χόλιγουντ και παραλίγο να παίξει στην «Καζαμπλάνκα», αλλά εκείνη τη χρονιά, το 1942, παντρεύτηκε τον αμερικανό ηθοποιό Μπιλ Μάρσαλ, με τον οποίο απέκτησε έναν γιο, τον Μάικ (πέθανε το 2005).

Στις ΗΠΑ γύρισε τέσσερις ταινίες, μεταξύ των οποίων το πολεμικό δράμα του Μάικλ Κέρτιζ «Δραπέτες της Κολάσεως» («Passage to Marseille») με συμπρωταγωνιστή τον Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ, οι οποίες δεν προσθέτουν πολλά πράγματα στη δόξα της. Το 1990, έπειτα από χρόνια απουσίας, ολοκλήρωσε την κινηματογραφική της καριέρα με μια έκτακτη εμφάνιση στην ταινία του Τζουζέπε Τορνατόρε «Είναι όλοι τους καλά» («Stanno Tutti Bene»)

Η συλλογική μνήμη κρατά από τη Μισέλ Μοργκάν την κομψότητά της, το ξανθό χρώμα της, το διαπεραστικό φωτεινό βλέμμα της. Θα την αποκαλούν «η ηθοποιός με τα ωραιότερα μάτια του κόσμου». «Με εκνευρίζει λίγο που το επαναλαμβάνουν τόσο πολύ», έλεγε. Ωστόσο, τα απομνημονεύματά της, που εκδόθηκαν το 1977 έχουν τίτλο «Avec ces yeux-la» («Με εκείνα τα μάτια»).

Προσωπική ζωή

Μετά τον χωρισμό της από τον Μπιλ Μάρσαλ παντρεύτηκε σε δεύτερο γάμο τον συνάδελφό της, Ανρί Βιντάλ. Μετά τον θάνατο του Βιντάλ από υπερβολική δόση ναρκωτικών το 1959, συζούσε μέχρι το θάνατό του το 2006 με τον γνωστό σκηνοθέτη Ζεράρ.

Την τελευταία περίοδο της ζωής της την αφιέρωσε στη ζωγραφική: «Βρίσκω σε αυτήν τη γαλήνη. Κατά βάθος, μου άρεσε πάντα να είμαι μόνη. Και ποτέ δεν ήμουν τόσο ευτυχισμένη όσο με τη ζωγραφική».

Η Μισέλ Μοργκάν πέθανε στις 20 Δεκεμβρίου 2016 στο προάστιο Μεντόν του Παρισιού, σε ηλικία 96 ετών.