Μπουεναβεντούρα Ντουρούτι: Ένας θρύλος του αναρχικού κινήματος

Ο Μπουεναβεντούρα Ντουρούτι (Buenaventura Durruti) υπήρξε θρυλική μορφή του αναρχικού κινήματος στην Ισπανία. Ανέπτυξε δράση πριν και κατά τη διάρκεια του Ισπανικού Εμφυλίου Πολέμου, όπου βρήκε τον θάνατο υπερασπιζόμενος τη Μαδρίτη από τους εθνικιστές του στρατηγού Φράνκο.

Τα πρώτα χρόνια στην Λεόν

Ο Χοσέ Μπουεναβεντούρα Ντουρούτι Ντουμάνχε γεννήθηκε στην πόλη Λεόν της κεντρικής Ισπανίας στις 14 Ιουλίου 1896. Ήταν το δεύτερο από τα οκτώ παιδιά του σιδηροδρομικού Σαντιάγο Ντουρούτι, που αυτοπροσδιοριζόταν ως ελευθεριακός σοσιαλιστής και της Αναστασίας Ντουνάνχε.

Σε ηλικία 14 ετών εγκατέλειψε το σχολείο και ακολούθησε τα βήματα του πατέρα του, ως μαθητευόμενος μηχανικός στους σιδηροδρόμους. Τον Αύγουστο του 1917 πήρε μέρος στη μεγάλη απεργία που διοργάνωσε η σοσιαλιστική Γενική Ένωση των Εργατών (GNT).

Η κυβέρνηση έστειλε τον στρατό να διαλύσει βίαια τις διαδηλώσεις, με αποτέλεσμα οι νεκροί να ξεπεράσουν τους 70 και οι τραυματίες τους 500. Στη συνέχεια εξαπολύθηκε κύμα συλλήψεων κι ένας από τους συλληφθέντες ήταν και ο Ντουρούτι, ο οποίος κατόρθωσε να δραπετεύσει στη Γαλλία. Εργάστηκε στο Παρίσι ως μηχανικός και το 1920 αποφάσισε να επιστρέψει στην Ισπανία.

Η ίδρυση της παραστρατιωτικής οργάνωση «Λος Χουστιθιέρος»

Στη μεθοριακή πόλη του Σαν Σεμπαστιάν συναντήθηκε με τοπικούς αναρχικούς και μαζί ίδρυσαν την παραστρατιωτική οργάνωση «Λος Χουστιθιέρος» («Οι Εκδικητές»), μέλη της οποίας επιχείρησαν να δολοφονήσουν τον βασιλιά της Ισπανίας Αλφόνσο ΙΓ’, που επισκεπτόταν το Σαν Σεμπαστιάν.

Τον ίδιο χρόνο εντάχθηκε στη νεοσύστατη συνδικαλιστική οργάνωση Εθνική Συνομοσπονδία Εργασίας (CNT), που ελεγχόταν από τους αναρχικούς, ηγετικά στελέχη της οποίας τον προέτρεψαν ν’ αναλάβει πολιτική και συνδικαλιστική δράση στη Βαρκελώνη, καθώς πολλά από τα στελέχη της είχαν φυλακιστεί.

Αντάρτικο πόλεων

Μαζί με τον Φρανθίσκο Ασκάσο δημιούργησε το 1922 την αναρχική ομάδα «Λος Σολιδάριος» («Η Αλληλεγγύη»), η οποία ανέπτυξε δράση στο πλαίσιο του αντάρτικου των πόλεων. Το 1923 η ομάδα ενεπλάκη επίσης στη δολοφονία του καρδινάλιου Χουάν Σολντεβίγια Ι Ρομέρο, ως αντίποινα για τη δολοφονία του αναρχοσυνδικαλιστή Σαλβαδόρ Σεγκί.

Όταν ο αντιστράτηγος Μιγκέλ Πρίμο ντε Ριβέρα κατέλαβε την εξουσία με πραξικόπημα στις 15 Σεπτεμβρίου 1923, ο Ντουρούτι και οι σύντροφοί του οργάνωσαν επιθέσεις σε στρατώνες στη Βαρκελώνη και στους συνοριακούς σταθμούς κοντά στη Γαλλία. Αυτές οι επιθέσεις ήταν ανεπιτυχείς και αρκετοί αναρχικοί σκοτώθηκαν. Ύστερα από την εξέλιξη αυτή, ο Ντουρούτι και ο Ασκάσο κατέφυγαν στη Λατινική Αμερική. Επισκέφτηκαν την Κούβα και πραγματοποίησαν ληστείες τραπεζών στη Χιλή και την Αργεντινή.

Η εξέγερση στην Καταλωνία και η «Φάλαγγα Ντουρούτι»

Το 1932, έχοντας επιστρέψει στην Ισπανία, οργάνωσε εξέγερση στην Καταλωνία, η οποία αποσκοπούσε στην εγκαθίδρυση ενός είδους αναρχοκομμουνισμού. Τον Δεκέμβριο τού 1933 συμμετείχε στην επαναστατική ομάδα που υποκίνησε την εξέγερση στη Θαραγόθα. Φυλακίστηκε κι εκτοπίστηκε στην Ισπανική Σαχάρα.

Στις εκλογές της 16ης Φεβρουαρίου 1936 υποστήριξε την αποχή και ήταν αντίπαλος του Λαϊκού Μετώπου που συγκρότησαν οι Σοσιαλιστές, οι Κομμουνιστές και άλλες αριστερές δυνάμεις. Ύστερα όμως από το στρατιωτικό κίνημα των Εθνικιστών του Φράνκο της 18ης Ιουλίου 1936 και την έναρξη του Ισπανικού Εμφυλίου Πολέμου, ο Ντουρούτι έπαιξε σημαντικό ρόλο στην οργάνωση της λαϊκής αντίδρασης στην Καταλωνία με επίκεντρο δράσης του τη Βαρκελώνη.

Οργάνωσε τη «Φάλαγγα Ντουρούτι», η οποία έκανε την αποτυχημένη επίθεση εναντίον της Θαραγόθα που κατείχαν οι Εθνικιστές. Λίγους μήνες αργότερα, η ίδια φάλαγγα πήρε μέρος στην άμυνα της Μαδρίτης, όπου ο Μπουεναβεντούρα Ντουρούτι σκοτώθηκε στις 20 Νοεμβρίου 1936.