Κώστας Παπαϊωάννου

Ο Κώστας Παπαϊωάννου ήταν έλληνας δημοσιογράφος, συγγραφέας και ιστορικός εκδότης της πολιτικοσατιρικής εβδομαδιαίας εφημερίδας «Το Ποντίκι» (1979-2005).

Ο Κώστας Παπαϊωάννου γεννήθηκε το 1938 στην Αθήνα. Τη δημοσιογραφική του σταδιοδρομία ξεκίνησε αμέσως μετά την αποφοίτησή του από το Γυμνάσιο το 1956, στην εφημερίδα «Ακρόπολις» ως συντάκτης ύλης και ελεύθερος ρεπόρτερ.

Ενταγμένος στην Αριστερά, συνελήφθη το 1971 και φυλακίστηκε για την αντιδικτατορική του δράση μέσα από τις γραμμές του «Πατριωτικού Μετώπου». Μετά τη μεταπολίτευση ξεκίνησε η συνεργασία του με την εφημερίδα «Τα Νέα» ως πολιτικός συντάκτης και παράλληλα υπήρξε αρχισυντάκτης του πολιτικού περιοδικού «Αντί».

Το 1979 κι ενώ εργαζόταν ακόμη στα «Νέα» ξεκίνησε την έκδοση της εβδομαδιαίας πολιτικοσατιρικής εφημερίδας «Το Ποντίκι», που έγραψε τη δική της ιστορία στον ελληνικό Τύπο. Η εφημερίδα δημιούργησε τομή στην ενημέρωση της εποχής με τα ευρηματικά πρωτοσέλιδά της, την αποκαλυπτική της δημοσιογραφία και τις περιοδικές της εκδόσεις. Στο «Ποντίκι» παρέμεινε ως εκδότης-διευθυντής έως τον Ιούνιο του 2005, οπότε την πούλησε στους δημοσιογράφους Αντώνη Δελατόλα και Δημήτρη Μπενέκο, και αποσύρθηκε στην αγαπημένη του Αίγινα.

Εκτός από τη μακρά δημοσιογραφική του παρουσία, ο Κώστας Παπαϊωάννου άφησε κι ένα πλούσιο συγγραφικό έργο με τα βιβλία: «Η ιστορία της Κυρίας ΟΥ» (1983), «Ο δράκος του Σέιχ-Σου: υπόθεση Παγκρατίδη» (1988), «Δέκα μικροί και μεγάλοι νέγροι» (1989), «Ιστορία μιας νύχτας ατέλειωτης» (1991), «Αστυνομική ιστορία» (1992), «Πολιτική δολοφονία, Θεσσαλονίκη '48: Υπόθεση Τζωρτζ Πολκ» (1993), «Πολιτική δολοφονία, Θεσσαλονίκη '63: Υπόθεση Γρηγόρη Λαμπράκη» (1993), «15 Ιουλίου 1965: Επιχείρηση ΑποσταΣΙΑ» (1995), «Αρχίστε από δω τον Γ Παγκόσμιο Πόλεμο!..» ( 1995) και «Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει: μια πολιτική ανασκο(λο)πηση της Ιστορίας, 1944-2007» (2008).

Ο Κώστας Παπαϊωάννου άφησε την τελευταία του πνοή στο νοσοκομείο της Αίγινας στις 4 Μαρτίου 2022. «…Με την παρουσία του και τη δράση του σημάδεψε την ελληνική δημοσιογραφία. ”Το Ποντίκι” υπήρξε χώρος ανάδειξης δεκάδων συναδέλφων, που κάτω από την καθοδήγηση και το προσωπικό του παράδειγμα, έκαναν τα πρώτα τους βήματα και στη συνέχεια διακρίθηκαν στον χώρο.Άνθρωπος ευγενής, μειλίχιος, μορφωμένος και διακριτικός σεβάστηκε όσο λίγοι τη δεοντολογία και αγωνίστηκε για την πλουραλιστική ενημέρωση του λαού, πέρα από σκοπιμότητες…» αναφέρεται σε ανακοίνωση της ΕΣΗΕΑ.