Πίτερ Γκάμπριελ

Ο Πίτερ Γκάμπριελ (Peter Gabriel) είναι ένας από τους σημαντικότερους και καινοτόμους μουσικούς της ροκ μουσικής, με σημαντική συνεισφορά, τόσο στο «προοδευτικό ροκ» («progressive rock») ως ιδρυτικό και ηγετικό μέλος του συγκροτήματος Genesis, όσο και στην «παγκόσμια μουσική» («world music») ως σόλο καλλιτέχνης.

Ο Πίτερ Γκάμπριελ γεννήθηκε στις 13 Φεβρουαρίου 1950 στο Τσόμπαμ, ένα χωριό στα περίχωρα του Λονδίνου, από μεσοαστική οικογένεια. Από μικρός μυήθηκε στη μουσική από τη μητέρα του και σε ηλικία 12 ετών έγραψε το πρώτο του τραγούδι.

Μαθητής ακόμη δημιούργησε το πρώτο του συγκρότημα και σε ηλικία 17 ετών υπήρξε ιδρυτικό μέλος των Genesis και ο βασικός τραγουδιστής και συνθέτης των τραγουδιών τους μέχρι την αποχώρησή του το 1975. Συμμετείχε στα πρώτα έξι άλμπουμ του συγκροτήματος – «From Genesis to Revelation» (1969), «Trespass» (1970), «Nursery Cryme» (1971), «Foxtrot» (1972), «Selling England by the Pound»(1973), «The Lamb Lies Down on Broadway» (1974) – και ξεχώρισε για τις υπέρτατης θεατρικότητας ερμηνείες του επί σκηνής.

Μετά την αποχώρησή του από τους Genesis, ανέπτυξε ενδιαφέρον για τους ρυθμούς και τις δομές της παγκόσμιας μουσικής, που αντικατοπτρίζεται στα τέσσερα επώνυμα άλμπουμ του (γνωστά και ως Peter Gabriel 1, 2, 3, 4), με τα τραγούδια «Games Without Frontiers» και τον αντιρατσιστικό ύμνο «Biko», να δηλώνουν τις προοδευτικές πολιτικές του πεποιθήσεις. Αυτή η αμφίπλευρη εμπλοκή στις υποθέσεις του Τρίτου Κόσμου οδήγησε στην ίδρυση του Φεστιβάλ WOMAD (World of Music, Arts and Dance) το 1982 και της δισκογραφικής εταιρείας των Real World Records το 1989.

Το πέμπτο προσωπικό του άλμπουμ με τίτλο «So» κυκλοφόρησε το 1986 και ήταν μια μεγάλη καλλιτεχνική και εμπορική επιτυχία. Στον δίσκο συνεισέφεραν με την παρουσία τους σημαντική καλλιτέχνες, όπως η Λόρι Άντερσον, η Κέιτ Μπους και ο σενεγαλέζος ποπ σταρ Γιουσού Ν' Ντουρ. Μεγάλες επιτυχίες του δίσκου τα τραγούδια «Sledgehammer» και «Don't Give Up», ντουέτο με την Κέιτ Μπους.

Εντυπωσιακό ήταν το βίντεο του τραγουδιού «Sledgehammer», θέτοντας νέα πρότυπα για το εκκολαπτόμενο είδος. Μάλιστα ψηφίστηκε ως το καλύτερο βίντεο όλων των εποχών το 1993 από το περιοδικό «Rolling Stone». Η μεγάλη παγκόσμια περιοδεία («The So Tour») για την προώθηση του δίσκου ολοκληρώθηκε στην Αθήνα τον Οκτώβριο του 1987. Οι συναυλίες που έδωσε στο θέατρο του Λυκαβηττού μαγνητοσκοπήθηκαν και από αυτές προέκυψε το «Live in Athens 1987».

To 1985 συνέθεσε το σάουντρακ της ταινίας του Άλαν Πάρκερ «Μπέρντι, ο άνθρωπος πουλί» («Birdy») και το 1988 τη μουσική της ταινίας του Μάρτιν Σκορσέζε «Ο τελευταίος πειρασμός» («The Last Temptation of Christ»), βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Νίκου Καζαντζάκη, που κυκλοφόρησε με τον τίτλο «Passion: Music for "The Last Temptation of Christ"». Στον δίσκο, που κέρδισε Γκράμι, συμμετείχαν αρκετοί μουσικοί από την Αφρική και τη Μέση Ανατολή, που ηχογραφούσαν για τη Real World.

Το 1992 κυκλοφόρησε ο έκτος προσωπικός του δίσκος με τίτλο «Us» και τα βίντεο των τραγουδιών «Digging in the Dirt» και «Steam» κέρδισαν Γκράμι το 1993 και 1994 αντίστοιχα.

Ο Πίτερ Γκάμπριελ ήταν από τους πρώτους καλλιτέχνες που ενδιαφέρθηκαν για τα νέα ψηφιακά μέσα. Το 1994 κυκλοφόρησε το «Xplora 1», ένα από τα πρώτα CD-ROM πολυμέσων που δημιουργήθηκαν από καθιερωμένο καλλιτέχνη, και έξι χρόνια αργότερα συνέθεσε το OVO, μία παρουσίαση πολυμέσων για τις εκδηλώσεις του Millennium Dome στο Λονδίνο. Το 2000 ίδρυσε την On Demand Distribution, μία εταιρεία που έγινε ένας από τους κορυφαίους παρόχους διαδικτυακής μουσικής στην Ευρώπη. Αργότερα, την πούλησε για 38 εκατομμύρια δολάρια.

Παράλληλα συνεισέφερε μεμονωμένα τραγούδια σε σάουντρακ ταινιών και συμμετείχε σε άλμπουμ άλλων καλλιτεχνών. Το 2002 κυκλοφόρησε το «Long Walk Home», τη μουσική του για την ταινία εποχής του Φίλιπ Νόις «Ο Μακρύς Δρόμος του Γυρισμού» («Rabbit-Proof Fence»), και ακολούθησε αργότερα το ίδιο έτος με το «Up», την πρώτη του ολοκληρωμένη στούντιο κυκλοφορία ύστερα από 10 χρόνια.

Το «Big Blue Ball» του 2008, περιείχε ηχογραφήσεις της προηγούμενης δεκαετίας με πλειάδα καλλιτεχνών απ’ όλο τον κόσμο. Την ίδια χρονιά το τραγούδι του «Down to Earth»» για την ταινία κινουμένων σχεδίων «WALL-E» της Pixar κέρδισε το Γκράμι για το καλύτερο τραγούδι που γράφτηκε για κινηματογραφική ταινία το 2009.

Δύο χρόνια αργότερα κυκλοφόρησε τον δίσκο «Scratch My Back», στον οποίο ερμήνευσε διασκευασμένα τραγούδια από μουσικούς που θαύμαζε. Αρκετοί από αυτούς διασκεύασαν με τη σειρά τους τραγούδια του Γκάμπριελ στο «And I'll Scratch Yours» (2013). Η συμφωνική ενορχήστρωση κοσμούσε επίσης το «New Blood» (2011), στο οποίο ο ίδιος ο Γκάμπριελ ερμήνευσε εκ νέου επιλογές από τον κατάλογό του. Το 2019 κυκλοφόρησε τα άλμπουμ «Rated PG», μία συλλογή των κινηματογραφικών τραγουδιών του και «Flotsam και Jetsam», μία συλλογή με λιγότερο γνωστά τραγούδια του.

Το 2008 ο Πίτερ Γκάμπριελ ανακηρύχτηκε «Πρεσβευτής Συνείδησης» («Ambassador of Conscience») από τη Διεθνή Αμνηστία για την πολύχρονη υποστήριξή του στους σκοπούς της οργάνωσης που προασπίζεται τα ανθρώπινα δικαιώματα. Την επόμενη χρονιά, η Βασιλική Σουηδική Ακαδημία Μουσικής του απένειμε το βραβείο Polar Music για το σύνολο του έργου του με το σκεπτικό ότι «επαναπροσδιόρισε την ίδια την έννοια της λαϊκής μουσικής». Το 2010 εντάχθηκε στο Πάνθεο του Ροκ εντ Ρολ (Rock and Roll Hall of Fame) ως μέλος των Genesis και το 2014 ως σόλο καλλιτέχνης.

Η προσωπική του ζωή δεν απασχολεί ιδιαίτερα τα φώτα της δημοσιότητας παρά τη δημοφιλία του. Νυμφεύτηκε δύο φορές και απέκτησε τέσσερα παιδιά (δύο από κάθε γάμο του). Η πρώτη του σύζυγος Τζιλ Μουρ ήταν κόρη του βαρώνου Φίλιπ Μουρ, ιδιαίτερου γραμματέα της βασίλισσας Ελισάβετ.