Το πιο δημοφιλές έργο του γάλλου ρομαντικού συνθέτη Εμανιέλ Σαμπριέ (1841-1894). Ο πρωτότυπος τίτλος του έργου είναι España, rapsodie pour orchestre (Ισπανία, ραψωδία για ορχήστρα).
Ο Σαμπριέ ήταν ένας από τους πιο προβεβλημένους συνθέτες του καιρού του, με συνθέσεις που διακρίνονταν για την ποιότητά τους και θαυμάζονταν από συνθέτες, όπως οι Μορίς Ραβέλ, Κλοντ Ντεμπισί και Ρίχαρντ Στράους. Ήταν φίλος με τους ζωγράφους Κλοντ Μονέ και Εντουάρ Μανέ και συλλέκτης ιμπρεσιονιστικών πινάκων, προτού αυτοί γίνουν της μόδας.
Τον Ιούλιο του 1882 ο συνθέτης και η σύζυγός του ξεκίνησαν ένα μεγάλο ταξίδι ανά την Ισπανία, το οποίο διάρκεσε έως το Δεκέμβριο του ίδιου χρόνου. Επισκέφθηκαν, μεταξύ άλλων, τη Βαρκελώνη, τη Βαλένθια, το Τολέδο, τη Σεβίλλη και τη Χώρα των Βάσκων, όπου εκτός από τις μέρες ξεγνοιασιάς και αναψυχής, ο Σαμπριέ μελέτησε την πλούσια μουσική παράδοση της χώρας.
Σε ένα γράμμα προς τον φίλο του μαέστρο Σαρλ Λαμουρέ, με ημερομηνία 25 Οκτωβρίου, αναφέρει ότι όταν επιστρέψει στο Παρίσι θα συνθέσει μια «ασυνήθιστη Φαντασία», που θα ξεσηκώσει το κοινό. Πράγματι, από τον Ιανουάριο του 1883, λίγες μέρες μετά την επιστροφή του στο Παρίσι, ο Σαμπριέ στρώθηκε στη δουλειά και άρχισε να συνθέτει ένα έργο για δύο πιάνα, το οποίο στη συνέχεια μετέγραψε για πλήρη ορχήστρα.
Αρχικά το ονόμασε Χότα (Jota = δημοφιλής ισπανικός χορός από την Αραγωνία), αλλά αργότερα άλλαξε απόφαση και του έδωσε τον τίτλο Εσπάνια. Το ολοκλήρωσε τον Αύγουστο και η πρεμιέρα του δόθηκε στο Παρίσι στις 4 Νοεμβρίου 1883, με τον Σαρλ Λαμουρέ στο πόντιουμ, στον οποίο και το αφιέρωσε.
Το έργο έγινε ευμενώς δεκτώς από κοινό, κριτικούς και ομοτέχνους του. Επαινέθηκε από συνθέτες, όπως οι Σαρλ Λεκόκ, Ανρί Ντιπάρκ, Ρεϊνάλντο Χαν και Μανουέλ Ντε Φάγια, ο οποίος σημείωσε ότι κανένας ισπανός συνθέτης δεν είχε κατορθώσει να αποδώσει τόσο γνήσια τη χότα. Ακόμη και ο δύσκολος Γκούσταβ Μάλερ επαίνεσε το Εσπάνια, λέγοντας στους μουσικούς της Φιλαρμονικής της Νέας Υόρκης, ότι αποτελεί την «αρχή της μοντέρνας μουσικής».
Το έργο του Σαμπριέ διαρκεί συνήθως από έξι έως εξήμισυ λεπτά. Έχει ενορχηστρωθεί για 2 φλάουτα, 2 όμποε, 2 κλαρινέτα, 4 φαγκότα, 2 κόρνα σε Φα, 2 κόρνα σε Ντο, 2 τρομπέτες, 2 κορνέτες, 3 τρομπόνια, τούμπα, τίμπανα, γκρανκάσα, κύμβαλα, τρίγωνο, ντέφι, 2 άρπες και ορχήστρα εγχόρδων. Υπάρχουν δύο άλλες εκδοχές του έργου, η πρώτη για δύο πιάνα και η δεύτερη για σοπράνο και πιάνο.
Το Εσπάνια ξεκίνησε μόδα στη Γαλλία, με μουσικά έργα που έχουν ισπανικές αναφορές. Ξεχωρίζουν τα Ιμπέρια του Κλοντ Ντεμπισί, Ισπανική Ραψωδία του Μορίς Ραβέλ και το βαλς Εσπάνια του Εμίλ Βαλντεφέλ, το οποίο περιέχει εκτεταμένα μέρη από το ομώνυμο έργο του Σαμπριέ. Το 1956 ο Πέρι Κόμο ερμήνευσε τη σύνθεση των Χόφμαν/Μάνινγκ Hot Diggity, που βασίζεται στην Εσπάνια του Σαμπριέ. Το τραγούδι ανέβηκε στο Νο1 του αμερικανικού πίνακα επιτυχιών. Το 1961 ο Ρολάν Πετί παρουσίασε μια χορογραφία βασισμένη στην Εσπάνια του Σαμπριέ, με κοστούμια του Ιβ Σεν Λοράν.