Αλταζώρ (Μικρό Απόσπασμα)

Ω Αλταζώρ γιατί έχεις χάσει την αρχέγονη γαλήνη σου;
Ποιος φθονερός αρχάγγελος στάθηκε εμπρός στην πύλη του χαμόγελού σου
Κραδαίνοντας ρομφαία;
Ποιος στα λιβάδια της ματιάς σου την αγωνίαν έσπειρε ωσάν στολίδι θεϊκό;
Γιατί μια μέρα ξαφνικά ένιωσες φρίκη για την ύπαρξή σου;
Κι εκείνη η φωνή που σου φώναζε ζεις μα δεν φαίνεται να ζεις
Ποιος έκανε τους στοχασμούς σου να συγκλίνουν στο σταυροδρόμι των ανέμων
της οδύνης;
Του ονείρου σου ο αδάμας θρυμματίσθηκε σ' έναν ωκεανό εμβροντησίας
Είσαι χαμένος Υψιέρακα
Μόνος εν μέσω του σύμπαντος
Μόνος σαν νότα που ανθίζει στις κορυφές του κενού
Δεν έχει πια καλό κακό μήτε έχει αλήθεια τάξη ή ομορφιά
Πού είσαι, Αλταζώρ;
[...]