Χαμένα χρόνια

Αχ, και να γύριζαν, να 'ρχονταν πίσω
τα χρόνια που έζησα πριν σ' αγαπήσω!
Χρόνια αμνημόνευτα σα να 'ταν ξένα
τα χρόνια που έζησα χωρίς εσένα.

Ποτάμι που 'τρεξε μες σε λιθάρια
και δεν επότισε μηδέ χορτάρια,
κι η γη το ρούφηξε στ' άφωτα βάθη
κι ως και τ' χνάρι του για πάντα εχάθη. 

Αχ, και να γύριζαν να διπλοζήσω,
αγάπη αδιάκοπη να σου χαρίσω,
και να 'σαι η πρώτη μου, εσύ η στερνή μου,
από τη γέννα μου κι ως τη θανή μου.

Μισή σου χάρισα ζωή μονάχα.
Ζωές αμέτρητες ήθελα να 'χα,
έτσι όπως πρέπει σου να σ' αγαπήσω.
Αχ, και να γύριζαν τα χρόνια πίσω!