Βήμα μοναχικό μες οτο λιθόοτρωτο
Και στα βαθειά του δρόμου ένα φανάρι
Αργό το βήμα, σκεφτικό, μονότονο
Για χρόνια μες στη νύχτα όλο μακραίνει.
Πότε στο Harlem, πότε στο Quartier Latin
Πότε στους μαύρους δρόμους του Λονδίνου,
Πάντα το ίδιο βήμα στο λιθόστρωτο
Και στα βαθειά του δρόμου το φανάρι.
Για χρόνια τον ακούω να πορεύεται
Στην άδεια νύχτα δώθε απ' τι φανάρι
Μπρος του γυαλίζει το υγρό λιθόστρωτο
Κι όλο σφυρίζει στο ρυθμό και περπατάει.
Κανείς δεν το μαντεύει που πορεύεται
Μονάχα η νύχτα δώθε απ' το φανάρι
Νομίζεις κι έρχεται απ' το χάος της νυχτιάς
Και πάει προς τη νύχτα τη μεγάλη.
Κινέζος είναι, Νέγρος ή Λευκός,
Το βήμα ηχεί και στη βροχή και στην ομίχλη
Είτε στο Harlem, στο Παρίσι, στο West-End
Ένας ο κόσμος δώθε απ'το φανάρι.