Παροιμίες

Ο καλόγερος είπε το ψάρι φακή και το ’φαγε Σαρακοστή. (Ενεργούμε κατά πως μας συμφέρει)
Ελλάδα

Ο παπάς απ’ την πόλη …η παπαδιά μολογάει. (Αυτός που δε γνωρίζει μιλάει)
Ελλάδα

Ο παπάς βλογάει πρώτα τα γένια του. (προσωπικό συμφέρον)
Ελλάδα

Όποιος έχει γένια τρώει με το δεσπότη. (γνωριμίες)
Ελλάδα

Όπου πάει ο παπάς, πάνε και τα ράσα σου.
Ελλάδα

Ούτε διάκο σ’ είδαμε ούτε πρωτοσύγκελο και δεσπότης έγινες. (Αναρρίχηση σε αξιώματα με πλάγια μέσα.)
Ελλάδα

Παιδί παπά, διαόλου εγγόνι.
Ελλάδα

Παπά ζουρλό σαν ηύραμε όλη μέρα ψέλναμε… (ευκαιρία)
Ελλάδα

Παπάς, παπά καλό δε θέλει.
Ελλάδα

Πείσμωσε ο καλόγερος κι έκαψε τα γένια του. (η οργή βλάπτει)
Ελλάδα

Σιγανοπαπαδιά… (υποκριτής)
Ελλάδα

Στο χωριό του δεν τον θέλουν κι αυτός του παπά το σπίτι ψάχνει.
Ελλάδα

Σφάξε με παπά μου (ή αγά μου) ν’ αγιάσω. (άνανδροι)
Ελλάδα

Τα ράσα δεν κάνουν τον παπά. (οι ικανότητες, ο χαρακτήρας)
Ελλάδα

Το μοναστήρι να ’ναι καλά κι από καλόγερους να!...
Ελλάδα

Τον παπά τον ξέρουν όλοι κι ο παπάς κανέναν.
Ελλάδα

Τρελός παπάς σε βάφτισε… (τρελός-χαζός)
Ελλάδα

Χόλιασε (θύμωσε) ο καλόγερος κι έκαψε τα ράσα του.
Ελλάδα

Ψηλά παπά μου τ’ άρχισες και δεν το βγάζεις πέρα. (Έργο-τραγούδι…κάτι πάνω από τις δυνάμεις του)
Ελλάδα

Ψηλός ψηλός καλόγερος, κουδούνια φορτωμένος.
Ελλάδα