Τζόνι Χαλιντέι

Ο Τζόνι Χαλιντέι (Johnny Hallyday) υπήρξε το πιο λαμπερό αστέρι της γαλλικής ποπ και ροκ σκηνής. Με πωλήσεις που ξεπερνούν τα 110 εκατομμύρια δίσκους και 181 περιοδείες στο ενεργητικό του, ήταν το είδωλο της νεολαίας στη Γαλλία για πολλά χρόνια, διαπερνώντας εποχές και μουσικά στιλ. Παρ’ όλη τη μεγάλη του επιτυχία στον γαλλόφωνο κόσμο, ήταν ελάχιστα γνωστός στον υπόλοιπο κόσμο και ιδιαίτερα στον αγγλόφωνο, που δίνει τη γραμμή στις μουσικές προτιμήσεις της υφηλίου εδώ και έναν αιώνα. Και αυτό καθιστά μεγαλύτερη την επιτυχία του γάλλου τραγουδοποιού.

Ο Ζαν-Φιλίπ Σμετ, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα, γεννήθηκε στις 15 Ιουνίου 1943 στο Παρίσι, από πατέρα Βέλγο και μητέρα Γαλλίδα. Ο πατέρας του, που ήταν χορευτής σε νάιτ-κλαμπ, εγκατέλειψε νωρίς την οικογενειακή εστία και η μητέρα του που ακολουθούσε καριέρα μοντέλου δεν είχε τον χρόνο να τον μεγαλώσει. Έτσι ανατράφηκε από μία θεία του και από πολύ νωρίς εκδήλωσε το ενδιαφέρον του για τη μουσική. Στα εννιά του έπαιζε κιθάρα και στα 11 του έκανε το ντεμπούτο του στον κινηματογράφο, υποδυόμενος ένα μαθητή στην ταινία του Ανρί Ζορζ Κλουζό «Διαβολογυναίκες» με πρωταγωνίστρια τη Σιμόν Σινιορέ.

Έχοντας ως πρότυπό του τον Έλβις Πρίσλεϊ (δεν είναι τυχαίο που αποκαλείται «Ο γάλλος Έλβις») και επιρροές από το ροκ εν ρολ της δεκαετίας του ‘50, έδωσε το παρών στη μουσική σκηνή της Γαλλίας το 1960 με το τραγούδι «Laisse les filles» και τον δίσκο «Hello Johnny» με το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο Τζόνι Χαλιντέι (από το επώνυμο ενός συγγενή του στις ΗΠΑ), με το οποίο δοξάστηκε τα επόμενα χρόνια.

Το πρώτο μεγάλο σουξέ του ήταν το τραγούδι «Viens danser le twist» (1961), διασκευή της μεγάλης επιτυχίας του Τσάμπι Τσέκερ «Let’s Twist Again». H λατρεία που σύντομα άρχισε να του δείχνει το κοινό, ειδικά οι νεαρές Γαλλίδες, άγγιξε τα επίπεδα υστερίας – σε βαθμό που χρειάστηκε να τον αποδοκιμάσει δημοσίως ο γάλλος πρόεδρος Σαρλ ντε Γκολ ως διαφθορέα της νεολαίας. Τέτοιο ήταν το μέγεθος της επιτυχία του, που ακόμη και ο Τζίμι Χέντριξ άνοιξε τη συναυλία του στο Νανσί το 1966.

Στη μουσική του διαδρομή, εκτός από τα δικά του τραγούδια, διασκεύασε και πολλές αγγλόφωνες ροκ επιτυχίες και συνεργάστηκε με μουσικούς, όπως οι Μικ Τζόουνς, Τζίμι Πέιτζ, Bon Jovi, Μάικλ Μπόλτον, Πίτερ Φράμπτον, Στιβ Μάριοτ και Κόνι Φράνσις. Μερικές από τις μεγάλες του επιτυχίες είναι τα τραγούδια: «Retiens la nuit», «Souvenirs, souvenirs», «Le pénitencier», «Que je t'aime», «Requiem pour un fou», «Marie», «Allumer le feu», «Laura», «Je te promets» και «Sang pour sang».

Αξιοσημείωτη ήταν και η καριέρα του στον κινηματογράφο. Συνεργάστηκε με σκηνοθέτες, όπως ο Ζαν Λικ Γκοντάρ («Ντετέκτιβ»), ο Κλοντ Λελούς («Η περιπέτεια είναι περιπέτεια»), ο Κώστας Γαβράς («Οικογενειακή Υπόθεση») και o Πατρίς Λεκόντ («Ο άνθρωπος του τρένου»).

Ο Τζόνι Χαλιντέι έζησε μία πολυτάραχη ζωή. Το 1966 αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει, το 1986 κατέρρευσε επί σκηνής και το 1998 παραδέχτηκε ότι ήταν χρήστης κοκαϊνης. Υπερασπίστηκε την επιλογή του αυτή, προκαλώντας σάλο. Παντρεύτηκε πέντε φορές, τις δύο με την ίδια γυναίκα, την ηθοποιό Αντελίν Μπλοντιό (1990-1992, 1994-1995). Η πρώτη του σύζυγος ήταν η σταρ της ποπ Σιλβί Βαρτάν (1965-1980), με την οποία απέκτησε ένα γιο, τον Νταβίντ Χαλιντέι, οποίος ακολουθεί τα βήματα του πατέρα του χωρίς να γνωρίσει την ίδια αποδοχή.

Η δεύτερη σύζυγό του ήταν η ηθοποιός Μπαμπέτ Ετιέν (1981-1982), και η τέταρτη η Λετισιά Μπλοντιό (1996-2017), με την οποία έζησε ως το τέλος της ζωής του και υιοθέτησαν δύο κορίτσια. Από τη σχέση του με την ηθοποιό Ναταλι Μπάιγ (1982-1986) απέκτησε μία κόρη, την ηθοποιό Λορά Σμετ. Για πολλά έζησε μεταξύ Ελβετίας και ΗΠΑ, για ν’ αποφύγει τη βαριά φορολογία της πατρίδας του.

Από το 2009, ο Τζόνι Χαλιντέι έδινε μία καθημερινή μάχη με τον καρκίνο. Την αντιμετώπισε με καρτερία και θάρρος, χωρίς να εγκαταλείψει την επαφή του με το κοινό που τον λάτρεψε. Έφυγε από τη ζωή στις 5 Δεκεμβρίου 2017, σε ηλικία 74 ετών και τάφηκε στο κοιμητήριο του νησιού Άγιος Βαρθολομαίος της Καραϊβικής. Υπολογίζεται ότι 900.000 θαυμαστές του απέτισαν φόρο τιμής στη σορό του, η οποία εκτέθηκε σε λαϊκό προσκύνημα στο Παρίσι.