Η ιστορία των βραβείων Ig Nobel

Τα επιστημονικά βραβεία Ig Nobel είναι μία παρωδία των βραβείων Νόμπελ. Απονέμονται από το 1991, πριν από την απονομή των βραβείων Νόμπελ, σε διάφορες κατηγορίες, για να τιμηθούν «τα επιστημονικά επιτεύγματα που μας κάνουν πρώτα να γελάσουμε και μετά να σκεφτούμε». Η ονομασία τους προέρχεται από ένα λογοπαίγνιο με την αγγλική λέξη «ignoble» (αγενής, χυδαίος).

Εμπνευστής τους είναι ο αμερικανός μαθηματικός Μαρκ Έιμπραχαμς, συνιδρυτής και εκδότης του σατιρικού επιστημονικού περιοδικού «Annals of Improbable Research» («Χρονικά της Απίθανης Έρευνας»).

Τα πρώτα Ig Nobel απονεμήθηκαν στις 3 Οκτωβρίου 1991 στη Βοστώνη και συγκεκριμένα στην αίθουσα διαλέξεων του Τεχνολογικού Ινστιτούτου της Μασαχουσέτης (MIT). Από το 1994 απονέμονται κάθε Σεπτέμβριο σε αίθουσα του γειτονικού Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ.

Η τελετή της απονομής είναι αρκετά θορυβώδης και η μεγάλη ατραξιόν παραδοσιακά είναι τα αυτοσχέδια χάρτινα αεροπλανάκια που εκτοξεύονται από το κοινό προς τη σκηνή. Την παρουσίαση των βραβείων αναλαμβάνουν συχνά επιστήμονες που έχουν βραβευτεί με Νόμπελ. Η τελετή μεταδίδεται ραδιοφωνικά από τη δημόσια ραδιοτηλεόραση των ΗΠΑ, το δίκτυο NPR. Ο καθένας από τους βραβευθέντες με Ig Nobel αναλαμβάνει την υποχρέωση να δώσει μία διάλεξη στο ΜΙΤ.

Ig Nobel 2021

Τα 31α Ig Nobel απονεμήθηκαν στις 9 Σεπτεμβρίου 2021, διαδικτυακά λόγω της πανδημίας του covid-19, σε δέκα κατηγορίες, ως εξής:

Βιολογίας: Στους Σουζάν Σετζ, Ρόμπερτ Έκλουντ και Γιοστ φαν ντερ Βέιγερ για την ανάλυση των παραλλαγών στο γουργούρισμα, το τσιτσίρισμα, το τερέτισμα, τον λαρυγγισμό, τη θωπεία, το μουρμούρισμα, το νιαούρισμα, τον στεναγμό, την κραυγή, το σφύριγμα, το ουρλιαχτό, το γρύλισμα και στους άλλους τρόπους επικοινωνίας της γάτας με τον άνθρωπο.

Οικολογίας: Στους Λέιλα Σατάρι, Άλμπα Γκιγιέν, Άνχελα Βιδάλ-Βερντού και Μανουέλ Πορκάρ, για τη χρήση της γενετικής ανάλυσης στον εντοπισμό διαφόρων ειδών βακτηρίων σε σωρούς από κολλημένες τσίχλες σε πεζοδρόμια διαφόρων χωρών.

Χημείας: Στους Γεργκ Βίκερ, Νίκολας Κράουτερ, Μπετίνα Ντέρστροφ, Κρίστοφ Στένερ, Ευστράτιο Μπουρτσουκίδη, Ακίμ Ετμπάουερ, Γιόχεν Βουλφ, Τόμας Κλίπφελ, Στέφαν Κράμερ και Τζόναθαν Γουίλιαμς, για τη χημική ανάλυση του αέρα μέσα στις κινηματογραφικές αίθουσες, προκειμένου να ελεγχθεί εάν οι οσμές που παράγονται από τους θεατές δείχνουν αξιόπιστα τα επίπεδα βίας, του σεξ, την αντικοινωνική συμπεριφορά, τη χρήση ναρκωτικών και τα βρωμόλογα στην ταινία που παρακολουθούν.

Οικονομίας: Στον Πάβλο Μπλαβάτσκι για την ανακάλυψή του ότι η παχυσαρκία των πολιτικών μιας χώρας μπορεί να είναι ένας καλός δείκτης της διαφθοράς αυτής της χώρας.

Ιατρικής: Στους Ολτσάι Τζεμ Μπουλούτ, Ντάρε Ολαντοκούμ, Μπέρκαρντ Λίπερτ και Ραλφ Χοχενμπέργκερ, επειδή απέδειξαν ότι ο σεξουαλικοί οργασμοί μπορεί να είναι εξίσου αποτελεσματικοί με τα αποσυμφορητικά φάρμακα στη βελτίωση της ρινικής αναπνοής.

Ειρήνης: Στους Ίθαν Μπέσερις, Στίβεν Νέιλγουέι και Ντέιβιντ Κάριερ, για τον έλεγχο της υπόθεσης ότι οι άνθρωποι ανέπτυξαν γενειάδες για να προστατευτούν από τις γροθιές στο πρόσωπο.

Φυσικής: Στους Αλεσάντρο Κορμπέτα, Γιάσπερ Μίουσεν, Τσουνγκ-μιν Λι, Ρομπέρτο Μπέντσι και Φεντερίκο Τόσκι για τη διεξαγωγή πειραμάτων προκειμένου να αποδείξουν γιατί οι πεζοί δεν συγκρούονται συνεχώς με άλλους πεζούς.

Κινητικής: Στους Χισάσι Μουρακάμι, Κλαούντιο Φελιτσιάνι, Γιούτα Νισιγιάμα και Κατσουχίρο Νισινάρι για τη διεξαγωγή πειραμάτων προκειμένου να αποδείξουν γιατί οι πεζοί συγκρούονται ενίοτε με άλλους πεζούς.

Εντομολογίας: Στους Τζον Μάλρεναν, Ρότζερ Γκροτάους, Τσαρλς Χάμοντ, και Τζέι Λάμντιν, για την ερευνητική τους μελέτη με τίτλο «Μια νέα μέθοδος για τον έλεγχο των κατσαρίδων στα υποβρύχια».

Μεταφορών: Στους Ρόμπιν Ράντκλιφ, Μαρκ Τζέιγκο, Πίτερ Μόρκελ, Εστέλ Μόρκελ, Πιέρ ντι Πρεζ, Πιτ Μπέιτελ, Μπιργκίτ Κότινγκ, Μπάκερ Μάνουελ, Γιάν Χέντρικ ντι Πρεζ, Μισέλ Μίλερ, Χούλια Φελίπε, Στίβεν Πάρι και Ρόμπιν Γκλιντ, για τον προσδιορισμό μέσω πειράματος εάν είναι ασφαλέστερη η μεταφορά με αεροπλάνο ενός ρινόκερου ανάποδα.