Μπομπ Ντύλαν

Μερικά πείσματα τρέχουν σαν αυτοκίνητα
σε δρόμο ανώμαλο ουρλιάζουν σα στούκας
και τσακίζονται με φόρα πάνω στα βράχια
ο φίλος που ζωγράφιζε έδεσε με κορδέλλες τα μαλλιά του
και χόρεψε σ’ ένα νεκροταφείο με πεθαμένους τρελλούς
η φίλη πούγραφε ποιήματα ανέβηκε σ’ ένα δελφίνι
και πνίγηκε μαζί με το δελφίνι
δεν μου αρκείτε «δίχως επιφύλαξη και μικροϋπολογισμούς»
πήρα τη θέση μου ανάμεσα σ’ ένα πλήθος που χαχανίζει
δε σας ανήκω δίνω μια βουτιά και βολεύομαι
ανάμεσα στους προφήτες της βίβλου
κι αν θέλετε κάτι ακόμα σας βεβαιώνω
πως είμαι ένας βλάκας μέσα στο σκοτάδι
που σούρνει τ’ αργά του μάτια από ώριμο γυαλί
αργά πάνω στα πράγματα
και δεν πολύ σκοτίζομαι να εκφράσω
τις αμφισβητήσεις μου γιαυτά.