Πτώματα, σάπια κομμένα μέλη
σε βούρκο κ’ αίμα τά χέρια μας βουτηγμένα
γνωστά τα χρόνια τού πολέμου, χιλιοειπωμένα πιά.
Μα τώρα που ξεχειλίζουν κάσες από λεφτά καί μαγαζιά εμπορεύματα
που καλοθρεμμένοι εργάτες ξεχνούν τούς άλλους προλετάριους
ποιος δείχνει τα καλοντυμένα πτώματα πού γύρω μας κυκλοφορούν
ποιος νοιώθει το κορμί του τύ αίμα πού κάθε μέρα τρέχει;
Στο μεταξύ όλο επαναλαμβάνουμε, σχεδόν μηχανικά, λέξεις:
Ελευθερία, Ανθρωπότητα, Αδελφοσύνη, Επανάσταση,
που πια κοντεύουνε νά καταντήσουν
σαν αποτσίγαρα πεταμένα μετά την όποια γενετήσια πράξη.
Facebook
Google