Μοιρολόι για τον Μάρκο Αυγέρη

Νάχα τ' αηδονολάλημα με τις θλιμένες νότες,
θα σου 'κανα τον ύμνο σου να λάμπει στον αιώνα,
νά 'ναι για νιούς δοξαστικό και καύκημα για γέρους.
Με τη φτωχιά μου τη φωνή πώς να σε τραγουδήσω,
τί μοιρολόι να σου ειπώ, Αυγέρη, να σου πρέπει,
εσένα που καλλούργησες του Μάη τα περιβόλια,
που σαν αυγήν αυγερινός έλαμψες στη ζωή μας,
κι έχτισες για τον στοχασμό ναό του Σολομώντα;
Σένα, που στάθης μια ζωή της λευτεριάς προμάχος,
κι εψές προψές προκάλεσες σαν Διγενής τον Χάρο;