Φως, – Περισσότερο Φως

Προμηθέα,
Μόνο σε σένα προσεύχομαι
Συ θα μπορέσεις να νιώσεις
Της αδούλωτης σκέψης τον πόνο

Του αγώνα το δρόμο για φως
Που μας έδειξες κάποτε
Του έφραξαν σκοτάδια σαν πρώτα
Και το φως μοναχό τρεμοσβήνει

Την ανθρώπινη τώρα προσπάθεια
Που το φως να θεριέψει ζητά
Μέ αλυσίδες τη δένουν στα βράχια Που με λύσσα το κύμα χτυπά

Το σκοτάδι με πάθος παλεύει
Για να σβήσει το ύστερο φως
Τον αγώνα να πνίξει γυρεύει
Σαν ζητάμε περισσότερο φως

Προμηθέα αφουγκράσου για λίγο
Αλυσίδες και πόνου κραυγές
Και βοήθα να βρούμε μια στράτα
Βαφτισμένη σ’ ελπίδες και φως

Προμηθέα
Μόνο σε Σένα προσεύχομαι
Στη σκιά μ’ αλυσίδες δεμένος
Κι αγωνίζομαι να βρω το φως