Ίμερος

                                                     ποταμοίσι τοίσιν αυτοίσιν εμβαίνουσιν ετέρα
                                                      και έτερα ύδατα επιρρεί· και ψυχαί δε από
                                                      των υγρών αναθυμιώνται. 
                                                                                            ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ

Υπέρτατος ίμερος
σε παρασύρει σε έλκει 
σπάζει τα ξύλα του κελιού σου

καλπάζεις πάνω στο άσπρο άτι ενάντια στο Βοριά 
χτυπιέσαι με την καταιγίδα 
                       με ποτάμια 
                       όπου σε πάει

ακολουθούν λευκές γραμμές αφρού 
μνήμες πού γίνονται
                        τό ιερό τώρα 
ο μύθος το όραμα 
και οι γλάροι
                        ψυχές που αγάπησες
φέρνουν πίσω
                        τη μύρια ζωή.

Το κύμα που συνένοχο μας ένωνε 
ποιά άμπωτη το πήρε 
και μείναμε έτσι μοναχοί;