Το φίλημα

- Μια βοσκοπούλα αγάπησα, μια ζηλεμένη κόρη,
                 και την αγάπησα πολύ· -
                 ήμουν αλάλητο πουλί,
                 δέκα χρονών αγόρι.

Μια μέρα που καθόμαστε στα χόρτα τ' ανθισμένα,
                 -Μάρω, ένα λόγο θα σου πω,
                 Μάρω, της είπα, σ' αγαπώ,
                 τρελαίνομαι για σένα.

Από τη μέση με άρπαξε, με φίλησε στο στόμα
                 και μου 'πε:Για αναστεναγμούς,
                 για της αγάπης τους καημούς
                 είσαι μικρός ακόμα.

Μεγάλωσα και την ζητώ... μ' άλλον ζητά η καρδιά της,
                 και με ξεχνάει τ' ορφανό...
                 Εγώ όμως δεν το λησμονώ
                 ποτέ το φίλημά της.