Τα χέρια της άσπρα λουλούδια στη βροχή
Βροχή που άστραφτε μες στο σκοτάδι σχηματίζοντας
Λίμνες χρυσές που μέσα τους βυθίστηκες
Ζητώντας το θάνατο να θανατώσεις ανοίγοντας
Χιλιάδες κύκλους που διαστέλλονταν φανερώνοντας
Το σημείο του υποθετικού σου πνιγμού
Όταν ανέβηκες στην επιφάνεια είχαν διαβεί
Αιώνες τρυφερής σιωπής ήσουν αναίσθητος
Κορυδαλλοί βουίζανε στ' αυτιά σου χέρια
Και πόδια ήταν σφαγμένα απ' τις κλειδώσεις
Κι όμως γελούσες μες στην ακεραιότητά σου
Ήταν ο μόνος τρόπος ν' αγαπήσεις.
Facebook
Google