Για να σηκώσει κανείς βάρος τόσο μεγάλο
Σίσυφε έπρεπε να ’ναι της δικής σου αντοχής!
Όση καρδιά και κόπο για τη δουλειά κι αν βάλω
η Τέχνη είναι μακρά κι είν’ ο Χρόνος βραχύς.
Μακριά ’πό καθ’ ενταφιασμό δοξασμένο,
προς εν’ απόμερο κοιμητήριο,
σαν ένα τύμπανο η καρδιά μου αποσταμένο,
οδεύει πένθιμο βαρώντας εμβατήριο.
-Πόσοι θησαυροί που κοιμούνται θαμμένοι
στα σκοτάδια μεσ’απολησμονημένοι,
μακριά απ’ το βυθομέτρι κι από τα τσαπιά·
Πόσα κλουλούδια το γλυκό τους μύρο
σαν μυστικό άσκοπα σκορπάνε γύρω
σε βαθύτατη μέσα μοναξιά.
Μετάφραση: Γιάννης Κουγιούλης
Facebook
Google