Ένα τραγούδι το πρωί
κι αλί μου σαν αργήση.
Τρέμει η καρδιά μου, να ραίση
κι είναι κομμένη μου η πνοή.
Χιλίων πουλιών οχλαλοή
και κελαδίστρα ακόμα βρύση
τραγούδι να σε πω ή μεθύσι;
Ω, δοξασμένοι νάναι μου οι θεοί!
Κι 'εσέ βασιλεμένη μου ζωή
χαρά σου τέτοια δύση!
-Ξερό κλαδί που τώχει αγγίσει
μιάν αύρα και το κάνει να θροή.