Δε θα ξανάρθω πια κοντά σου
να μην ακούσης το ποτάμι
που μες στο στήθος μου κυλά.
Αν δης τον ήλιο να σου γνέφη
τον Έσπερο να σε ρωτά,
βάλε τα σπάρτα τα μαλλιά σου
τις μυγδαλιές στην αγκαλιά σου
κι έβγα νυφούλα στα βουνά.
Έβγα νυφούλα στα βουνά,
κι αν σε ρωτήσουνε τ’ αλάφια,
αν σε ρωτήσουν τα πουλιά,
πες τους: θα βγω με το φεγγάρι,
με τρεις αγγέλους συντροφιά.
Διπλό γαρύφαλο στ' αφτί μου,
η μάνα μου και τ’ άλογό μου,
ο Ιησούς Χριστός κι εφτά παιδιά!