Το Ντέρμπι

Την Κυριακὴ είχαμε ντέρμπι με τον Άρη. Μ' έζωναν τα φίδια. Δευτέρα μεσημέρι πέρασε ο Στέλιος απ' το μαγαζὶ καὶ ξεχαστήκαμε κουβεντιάζοντας. Το ίδιο άνω κάτω κι αυτός. Άμα το Ζαρκάδι την έφκιαξε τη δουλειὰ με τον ώμο του, βράσε ρύζι. Ποιόνα θα βάλει ο Λεσάνον· ο Σαράφης είναι αργός, δε μπαίνει μπροστά, με το Μαντζουράκη δε μιλιούνται, πάλι ο Παρίδης μόνος του. Και τον βγάζουνε εύκολα οσφάιντ. Ο Στέλιος πάλι μου'πε πως ίσως και παίξει το Ζαρκάδι. Από τζαρτζάρισμα την έπαθε όλοι το είδαμε στην Τούμπα. Μπορεί νά'ναι κανὰ κόλπο της διοίκησης: φαινόταν μιὰ χαρὰ το παιδί, χτυπούσε και τα φάουλ.
Τρίτη Τετάρτη, λέγαν οι εφημερίδες, ο Κούδας θα παίξει, καλὰ είναι, τα συνηθισμένα έχει. Ο απέναντι στο μαγαζὶ με τους μουσαμάδες, αρειανός, κάθε τόσο με πιλάτευε: «Τὴ χάρισαν την ποινὴ στον Αλεξιάδη! Να σας δούμε τώρα. Τέτοιες κυρίες που είστε, να σας σκουντήξει κομάτι ο Κρεμμύδας, κατευθεία νοσοκομείο». Πέμπτη μού'φερε ο κουμπάρος εισιτήρια. Πήγε και στην προπόνηση, καλὸς ο Λάζος. Έρριξε κι ο Φουντούκος δύο είχε κέφια. Έφυγα Παρασκευὴ πρωὶ για δουλειὰ στην Κατερίνη Κυριακὴ στις εννιάμιση γύρισα και πέρασα απ' το σπίτι να πάρω κάτι για φαὶ στο ντέρμπυ. Βρήκα αντὶς τη γυναίκα μου, το μπατζανάκη. Την έπιασε στ' ἄγρια μεσάνυχτα πόνος στὰ έντερα· θα την εγχειρίσουν. Τρέξαμε στην Κλινική. Ό,τι έμπαινε στο χειρουργείο. Ήταν περιτονίτι, ευτυχώς τη γλύτωσε. Κάθησα κοντά της τ' απόγεμα. Ήταν καλά κοιμότανε. Ευτυχώς ο διπλανὸς στ' άλλο δωμάτιο είχε τρανζίστορ. Τού'πα, το άνοιξε, ν ̓ ακούω, αφήσαμε και τις πόρτες ανοιχτές. Τελικὰ μας πήραν 1-0. Το γκολ ο Παπαϊωάννου στο τριάντα δύο. Ο Χατζηιωάννου έφταιγε. Είχαμε δοκάρι στο τελευταίο λεπτὸ με τον Σαράφη.