Πατρίδα

Πάλε ξυπνάει της άνοιξης τ᾿ αγέρι 
στην πλάση μυστικής αγάπης γλύκα, 
σαν νυφ᾿ η γη, πόχει άμετρα άνθη προίκα, 
λάμπει ενώ σβηέται της αυγής τα’ αστέρι.

Πεταλούδες πετούν ταίρι με ταίρι, 
εδώ βουίζει μέλισσα, εκεί σφήκα· 
τη φύση στην καλή της ώρα εβρήκα, 
λαχταρίζει η ζωή σ᾿ όλα τα μέρη.

Κάθε μοσχοβολιά και κάθε χρώμα, 
κάθε πουλιού κελάηδημα ξυπνάει 
πόθο στα φυλλοκάρδια μου κι ελπίδα

να σου ξαναφιλήσω τ᾿ άγιο χώμα, 
να ξαναϊδώ και το δικό σου Μάη, 
όμορφή μου, καλή, γλυκειά πατρίδα.