Κάρολος Γ’ του Ηνωμένου Βασιλείου

Ο Κάρολος Γ’ (Charles III) είναι ο βασιλιάς του Ηνωμένου Βασιλείου της Μεγάλης Βρετανίας και της Βορείου Ιρλανδίας από τις 8 Σεπτεμβρίου 2022. Ως πρωτότοκος γιος της βασίλισσας Ελισάβετ και διάδοχος του θρόνου πριν από τον θάνατό της, έφερε τους τίτλους του πρίγκιπα της Ουαλίας και του κόμη του Τσέστερ, του δούκα της Κορνουάλης, του δούκα του Ρόθσι, του κόμη του Κάρικ και βαρώνου του Ρένφριου, του Λόρδου των Νήσων και του Πρίγκιπα και Μέγα Επόπτη της Σκωτίας.

O Κάρολος Φίλιππος Αρθούρος Γεώργιος (Charles Philip Arthur George) γεννήθηκε στα Ανάκτορα του Μπάκιγχαμ στο Λονδίνο στις 14 Νοεμβρίου 1948, τη δωδέκατη χρονιά της βασιλείας του παππού του Γεωργίου ΣΤ’. Ήταν ο πρωτότοκος γιος της τότε πριγκίπισσας Ελισάβετ και του ελληνικής καταγωγής συζύγου της πρίγκιπα Φίλιππου, δούκα του Εδιμβούργου.

Από τη γέννησή του, ο Κάρολος ανατρεφόταν για να γίνει μια μέρα βασιλιάς. Ήταν μόλις τριών ετών όταν έγινε διάδοχος του θρόνου μετά τον θάνατο του παππού του και την ανάρρηση στο θρόνο του Ηνωμένου Βασιλείου της μητέρας του Ελισάβετ.

Ανατροφή και εκπαίδευση

Η ανατροφή του ήταν διαφορετική σε σύγκριση με τους προηγούμενους μονάρχες. Σε αντίθεση με τους προκατόχους του, που εκπαιδεύτηκαν από ιδιωτικούς δασκάλους, ο Κάρολος γράφτηκε το 1956 ως εξωτερικός μαθητής στο ιδιωτικό σχολείο Χιλ Χάουζ και από το 1957 έως το 1962 παρακολούθησε μαθήματα στο Σχολείο Τσιμ στο Μπερκσάιρ, όπου είχε φοιτήσει και ο πατέρας του, ο πρίγκιπας Φίλιππος.

Από το 1962 έως το 1967 φοίτησε στο αυστηρό προπαρασκευαστικό σχολείο στο Γκόρντονστουν, ένα «σκληρό» οικοτροφείο στη Σκωτία, όπου επίσης είχε φοιτήσει ο πατέρας του. Περιέγραψε εκείνη την περίοδο σαν την κόλαση ενός στρατοπέδου συγκέντρωσης.

Σπάζοντας την παράδοση, έγινε δεκτός στο Τρίνιτι Κόλετζ του Πανεπιστημίου του Κέμπριτζ το 1967 για να σπουδάσει αρχαιολογία και ανθρωπολογία, όμως άλλαξε τομέα και προτίμησε την ιστορία. Παρακολούθησε επίσης μαθήματα στο Πανεπιστημιακό Κολλέγιο της Ουαλίας Αμπερύστγουιθ, για να μάθει την ουαλική γλώσσα, εν όψει της απονομής σ’ αυτόν του τίτλου του πρίγκιπα της Ουαλίας την 1η Ιουλίου 1969. Το 1971 έγινε ο πρώτος διάδοχος του Ηνωμένου Βασιλείου που έλαβε πτυχίο πανεπιστημίου.

Όπως πολλά άλλα μέλη της βασιλικής οικογένειας πριν από αυτόν, εντάχθηκε στις ένοπλες δυνάμεις, αρχικά στη Βασιλική Πολεμική Αεροπορία και κατόπιν στο Ναυτικό. Η ενεργός υπηρεσία του τερματίστηκε το 1976.

Η αναζήτηση του ρόλου του ως πρίγκιπας

Ως νεαρός πρίγκιπας, αγαπούσε το σκι, το σερφ και τις καταδύσεις. Ήταν δεινός παίκτης του πόλο και καλός ιππέας. Το 1979 ο θείος του, λόρδος Μαουντμπάντεν, τον οποίο περιέγραφε ως «τον παππού που δεν είχα ποτέ», δολοφονήθηκε από τον Ιρλανδικό Δημοκρατικό Στρατό (IRA), ένας θάνατος που του στοίχισε πολύ. «Μου φαινόταν ότι τα θεμέλια όσων αγαπούσαμε στη ζωή είχαν γκρεμιστεί ανεπανόρθωτα», θα έλεγε αργότερα.

Όταν εγκατέλειψε το Ναυτικό, το 1976, αναζήτησε τον ρόλο του στον δημόσιο βίο και διαπίστωσε ότι δεν υπήρχε κάποια ξεκάθαρη δουλειά για τον πρίγκιπα διάδοχο – έπρεπε να την εφεύρει μόνος του. «Αυτό το καθιστούσε τόσο ενδιαφέρον, προκλητικό και περίπλοκο», είπε σ’ ένα ντοκιμαντέρ για τα 70ά γενέθλιά του.

Ο γάμος με την Νταϊάνα και η Καμίλα

Για πολλούς στη Βρετανία και όχι μόνο, ο Κάρολος θα είναι για πάντα συνδεδεμένος με τον αποτυχημένο γάμο του με τη Λαίδη Νταϊάνα Σπένσερ και τη σχέση του με την Καμίλα Πάρκερ Μπόουλς, τον έρωτα της ζωής του. Όταν παντρεύτηκε τη Νταϊάνα στις 29 Ιουλίου 1981, ενώπιον ενός τηλεοπτικού κοινού 750 εκατομμυρίων ανθρώπων, η νεαρή νύφη φαινόταν ότι ήταν η τέλεια επιλογή για τον μελλοντικό βασιλιά.

Αρχικά όλα πήγαιναν καλά. Τα παιδιά τους, ο Γουίλιαμ και ο Χάρι, γεννήθηκαν το 1982 και το 1984 αντίστοιχα. Αλλά στα παρασκήνια, ο γάμος είχε προβλήματα και η Νταϊάνα κατηγορούσε την Καμίλα για τη διάλυσή του, το 1992. «Υπήρχαν τρεις σ’ αυτόν τον γάμο», είχε δηλώσει χαρακτηριστικά. Ο Κάρολος υποστήριζε ότι παρέμεινε πιστός «μέχρι να διαλυθεί (ο γάμος) ανεπανόρθωτα».

Το διαζύγιο εκδόθηκε το 1996. Όταν η Νταϊάνα σκοτώθηκε σε τροχαίο δυστύχημα στο Παρίσι, τον επόμενο χρόνο, τα δημοσιεύματα στον Τύπο εναντίον του ίδιου και της Καμίλας ήταν βιτριολικά. Η δημοτικότητά του καταβαραθρώθηκε.

Τις επόμενες δεκαετίες, η θέση του βελτιώθηκε, αν και παρέμεινε λιγότερο δημοφιλής από τη μητέρα του. Το 2005 παντρεύτηκε τελικά την Καμίλα, η οποία κέρδισε την αποδοχή των Βρετανών. Για πολλούς, πάντως, η σκιά της Νταϊάνα παραμένει και η ζωή της εξακολουθεί να μαγεύει το κοινό.

Ιδιωτικές στιγμές

Μακριά από τα βασιλικά καθήκοντα, ο Κάρολος είναι ευτυχής στον κήπο του στο Χάιγκροουβ, στη δυτική Αγγλία ή – όπως και η μητέρα του – όταν κάνει πεζοπορία ή ψαρεύει στα βασιλικά κτήματα στη Σκωτία. Του αρέσει επίσης να ζωγραφίζει. Έχει γράψει ένα παιδικό βιβλίο, με τίτλο «Ο γέρος του Λοχνάγκαρ». Έχει επίσης πάθος με τις τέχνες, ιδίως με τα έργα του Σαίξπηρ, την όπερα και τη μουσική του Λέοναρντ Κοέν.

Στις ιδιωτικές στιγμές του, είναι αστείος με μία «κατεργάρικη αίσθηση του χιούμορ», αλλά είναι και απαιτητικός, σύμφωνα με τους συνεργάτες του. Πιστεύει ότι πρέπει να εμφανίζεται «βασιλικός» όταν το απαιτεί η κατάσταση, αλλά δεν του αρέσουν οι πολυτέλειες. Κάποιοι από τους στενούς συνεργάτες του λένε ότι είναι ευγενικός κι εργάζεται σκληρά. Φίλοι και εχθροί συμφωνούν σε ένα πράγμα: ότι είναι αφοσιωμένος στο καθήκον και τις περισσότερες ημέρες δουλεύει μέχρι τα μεσάνυχτα.

Παρότι η αναμονή μέχρι την άνοδο στο θρόνο ήταν μεγάλη, δεν το σκεφτόταν συχνά, σύμφωνα με την Καμίλα. Όταν ρωτήθηκε αν το συζητούσε, η σύζυγός του απάντησε: «Όχι πολύ, όχι. Είναι απλώς κάτι που θα συμβεί». Το ίδιο συναίσθημα είχε μοιραστεί πριν από χρόνια και ο Κάρολος: «Δυστυχώς, αυτό είναι το αποτέλεσμα του θανάτου της μητέρας σου, του γονιού σου, και αυτό δεν είναι τόσο ευχάριστο, γι’ αυτό είναι καλύτερα να μην το σκεφτόμαστε και πολύ», είπε το 2010.