Να κλαίη μες στην καρδιά μου
και στην πόλη να βρέχη…
Ποιά νάν’ αυτή που τρέχει
ή πίκρα ως την καρδιά μου;
Ω, γλυκός ήχος της βροχής
απ’ τις σκεπές και κατά της γης!
Για τον καημό μιανής ψυχής
ω το τραγούδι της βροχής!
Δίχως αιτία να βρέχη,
-μα η καρδιά δεν αντέχει.
Σε πρόδωσε κανείς;
Όχι. Άδικα πονείς.
Αχ ποιά άλλη θλίψη, ανίσως
δεν το ξέρης γιατί
-δίχως αγάπη ή μίσος-
η θλίψη σου κρατεί;
Μετάφραση: Τέλλος Άγρας