Δημήτριος Παπασπύρου

Βοιωτός πολιτικός, που διατέλεσε επανειλημμένα υπουργός σε κυβερνήσεις του Κέντρου και της Δεξιάς. Εκλέχθηκε δύο φορές πρόεδρος της Βουλής (1965 -1967, 1977-1981).

Ο Δημήτριος Παπασπύρου γεννήθηκε το 1902 στη Λιβαδειά και μεγάλωσε στη Θήβα, όπου περάτωσε τις γυμνασιακές σπουδές του. Στη συνέχεια φοίτησε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και από το 1924 άρχισε να δικηγορεί στη γενέτειρά του.

Την ίδια περίοδο αναμίχθηκε στην πολιτική κι εντάχθηκε στο Κόμμα των Προοδευτικών Φιλελευθέρων του Γεωργίου Καφαντάρη, μετά το θάνατο του οποίου παρέμεινε ανεξάρτητος. Έλαβε μέρος για πρώτη φορά στις εκλογές του 1950 και εξελέγη βουλευτής με την Εθνική Προοδευτική Ένωση Κέντρου (ΕΠΕΚ) του Νικόλαου Πλαστήρα, κάτι που επαναλήφθηκε στις εκλογές του 1951 και του 1952.

Συμμετείχε στην κυβέρνηση Νικολάου Πλαστήρα (1951-1952) ως υπουργός Δικαιοσύνης (27 Οκτωβρίου 1951 - 11 Οκτωβρίου 1952) και ήταν ο εισηγητής του Συντάγματος του 1952 και του νόμου 2058 «Περί μέτρων ειρηνεύσεως». Λίγο αργότερα αποχώρησε από την ΕΠΕΚ, μαζί με άλλα σημαίνοντα στελέχη (Γεώργιος Καρτάλης, Στυλιανός Αλαμανής, Ιωάννης Ζίγδης). Τον Ιούλιο του 1953 ανέλαβε τη διεύθυνση των αθηναϊκών εφημερίδων «Ελεύθερος Λόγος» και «Αθηναϊκή».

Στις εκλογές της 19ης Φεβρουαρίου 1956 εξελέγη βουλευτής Βοιωτίας με τη «Φιλελεύθερη Δημοκρατική Ένωση του Σοφοκλή Βενιζέλου, που συμμετείχε στο συνασπισμό της «Δημοκρατικής Ένωσης», υπό τον Γεώργιο Παπανδρέου. Απέτυχε να εκλεγεί βουλευτής το 1958, αλλά επανεκλεγόταν συνεχώς στις εκλογές του 1961, του 1963 και του 1964 με την Ένωση Κέντρου.

Όταν στις αρχές Νοεμβρίου 1963 ο Γεώργιος Παπανδρέου σχημάτισε την πρώτη κυβέρνησή του («κυβέρνηση των πενήντα ημερών»), ο Παπασπύρου ανέλαβε το Υπουργείο Δικαιοσύνης (8 Νοεμβρίου - 31 Δεκεμβρίου 1963), ενώ στην επόμενη κυβέρνηση της Ένωσης Κέντρου ανέλαβε του Υπουργείο Προεδρίας Κυβερνήσεως (5 Ιουνίου - 15 Ιουλίου 1965), αντικαθιστώντας τον Ανδρέα Παπανδρέου.

Μετά την πτώση της κυβέρνησης Γεωργίου Παπανδρέου («Ιουλιανά» και «Αποστασία»), ανέλαβε το Υπουργείο Δικαιοσύνης (16 Ιουλίου - 15 Νοεμβρίου 1965) και για τρεις ημέρες του Υπουργείο Προεδρίας στην πρώτη κυβέρνηση των «Αποστατών» υπό τον Γεώργιο Αθανασιάδη - Νόβα. Στο ίδιο αξίωμα παρέμεινε και στα δύο επόμενα κυβερνητικά σχήματα των «Αποστατών» υπό τον Ηλία Τσιριμώκο και το Στέφανο Στεφανόπουλο.

Στις 15 Νοεμβρίου 1965, εξελέγη Πρόεδρος της Βουλής, διαδεχόμενος τον Γεώργιο Αθανασιάδη - Νόβα. Παρέμεινε στην υψηλή θέση του έως την εκδήλωση του πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου 1967.

Κατά τη διάρκεια της επτάχρονης δικτατορίας ανέπτυξε αξιόλογη αντιστασιακή δράση, υποστηρίζοντας την ανάγκη αποκατάστασης της δημοκρατικής νομιμότητας και προτείνοντας ως ιδανικότερη λύση το σχηματισμό οικουμενικής κυβέρνησης υπό τον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Τον Απρίλιο 1972, μαζί με πρώην υπουργούς κοινοβουλευτικών κυβερνήσεων, κατήγγειλε την παράταση της δικτατορίας, ζητώντας την άμεση επάνοδο στον κοινοβουλευτισμό με το σχηματισμό οικουμενικής κυβέρνησης, τονίζοντας παράλληλα τις σοβαρές ευθύνες όσων είχαν συντελέσει στην άρση της λαϊκής κυριαρχίας. Τη «λύση Καραμανλή» υποστήριξε και πάλι με δηλώσεις του μετά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου το Νοέμβριο του 1973.

Έλαβε μέρος ως μάρτυρας υπεράσπισης στη δίκη των μελών της αντιστασιακής οργάνωσης «Δημοκρατική Άμυνα» τον Απρίλιο του 1970. Τον Ιούνιο του 1973, αντιδρώντας στις εξαγγελίες του δικτατορικού καθεστώτος για την εγκαθίδρυση του πολιτεύματος της προεδρικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, συμμετείχε στην Κοινοβουλευτική Επιτροπή προς Αποκατάστασιν της Δημοκρατικής Νομιμότητος, την οποία συγκρότησαν ο πρώην πρωθυπουργός Παναγιώτης Κανελλόπουλος και 16 πρώην υπουργοί και βουλευτές, μεταξύ των οποίων και οι Γεώργιος Μαύρος, Κωνσταντίνος Παπακωνσταντίνου, Κωνσταντίνος Τσάτσος, Γεώργιος Ράλλης και Ιωάννης Ζίγδης.

Αμέσως μετά την πτώση της δικτατορίας έλαβε μέρος, ως υπουργός Γεωργίας (26 Ιουλίου - 9 Οκτωβρίου 1974), στην κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας που σχημάτισε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. Στις πρώτες εκλογές της μεταπολίτευσης (17 Νοεμβρίου 1974), εξελέγη βουλευτής Βοιωτίας με το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας. Στην Ε' Αναθεωρητική Βουλή που προέκυψε από τις εκλογές αυτές ορίστηκε μέλος και γενικός εισηγητής της πλειοψηφίας στην υπό τον Κωνσταντίνο Τσάτσο κοινοβουλευτική επιτροπή για την επεξεργασία του Συντάγματος του 1975.

Επανεξελέγη βουλευτής Βοιωτίας στις εκλογές της 20ης Νοεμβρίου 1977 με τη Νέα Δημοκρατία και στις 12 Δεκεμβρίου του ίδιου χρόνου εξελέγη και πάλι Πρόεδρος της Βουλής. Διηύθυνε τις εργασίες του Σώματος έως το 1981, οπότε μετά τη νίκη του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές της 18ης Οκτωβρίου, τον διαδέχθηκε ο Γιάννης Αλευράς.

Ο Δημήτριος Παπασπύρου πέθανε στις 16 Σεπτεμβρίου 1987, σε ηλικία 85 ετών.