Τα παιδιά της ΚΝΕ

Ετούτα τα παιδιά φτάνουν από πολύ μακριά, τραβούν πολύ μακριά,
μέρα τη μέρα πέτρα και αίμα, στοχασμός και αγώνας, χέρι με χέρι
με το μυστρί, με το σφυρί, με το μολύβι, με τον ακριβή διαβήτη
να φτιάξουμε καλύτερο τον κόσμο
να έχει ο καθένας και ψωμί και βιβλίο και σιγουριά και διάπλατη πόρτα,
να χει ο καθένας δύο κήπους -έναν στην αυλή κι έναν μέσα του-
να ξέρουν οι μητέρες πως στρογγυλεύει ο ουρανός τα χείλη του για να φυσήξει αγάπη,
να ξέρουν τα παιδιά τα χρώματα - το ρόδινο, το λεμονί, το ασημένιο, το πράσινο-
να ξέρουν οι νεκροί πως η ζωή μας συνεχίζεται ως πέρα, ως πέρα
ως τις καθάριες αδελφικές πηγές, μες στα βαθύτερα δάση των αιώνων
Είναι τα παιδιά της ΚΝΕ
που λένε στη ζωή το μέγα ΝΑΙ
Ετούτα τα παιδιά φτάνουν από πολύ μακριά,τραβούν πολύ μακριά,
μες στα πουκάμισά τους πολλά καράβια απαγγιάζουν,
καλές κουβέντες έχουνε με το γαλάζιο,
έχουν δοσμένο το μεγάλον όρκο
στη Λευτεριά, στον Έρωτα, στην Ομορφιά, στη Δικαιοσύνη,
να φτιάξουν μέρες δυνατές και ειρηνικές απο τρακτέρ, αγάλματα, σημαίες, ποιήματα,
να φτιάξουν έναν κόσμο ευτυχισμένο.
Γειά σας, λοιπόν, και γειά σας, σύντροφοι της ΚΝΕ,
εσείς που λέτε στη ζωή το μέγα ΝΑΙ,
εσείς που ρίχνεστε στη μάχη δίχως να ζητάτε χωριστά κανέναν έπαινο,
εσείς οι ωραίοι που όλοι μαζί υπογράφετε μ’ένα ρωμέικο παγκόσμιο σφυροδρέπανο.