Η Πόλις

Είπες: «Θα πάγω σ’ άλλη γη, θα πάγω σ’ άλλη θάλασσα.
Μια πόλις άλλη θα βρεθή καλλίτερη από αυτή.
Κάθε προσπάθεια μου μια καταδίκη είναι γραφτή·
κ’ είν’ η καρδιά μου — σαν νεκρός — θαμμένη.
Ο νους μου ως πότε μες στον μαρασμόν αυτόν θα μένη;
Όπου το μάτι μου γυρίσω, όπου κι αν δω,
ερείπια μαύρα της ζωής μου βλέπω εδώ,
που τόσα χρόνια πέρασα και ρήμαξα και χάλασα…»

Καινούριους τόπους δεν θα βρης - δεν θάβρης άλλες θάλασσες.
Η πόλις θα σε ακολουθή. Στους δρόμους θα γυρνάς
τους ίδιους - και στες γειτονιές τες ίδιες θα γερνάς·
και μες στα ίδια σπίτια αυτά θ’ ασπρίζης.
Πάντα στην πόλη αυτή θα φθάνης. Για τα αλλού — μη ελπίζης—
δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό.
Έτσι που τη ζωή σου ρήμαξες εδώ,
στην κώχη τούτη την μικρή, σ’ όλην την γη την χάλασες.